2011-03-31

Wystrój kościoła I

Wystrój kościoła

Nawa i ołtarz


Kościół jednonawowy, o jednym ołtarzu. Nawa nakryta prostym sklepieniem beczkowym (kolebkowym).
Barokowy ołtarz główny, oryginalny. Figury w górnej części ołtarza zostały po wojnie zamienione miejscami.
Główny obraz – obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, w szatach, o bardzo ciemnej barwie (przeto prawie niewidoczny). Konstrukcja ołtarza pozwala eksponować cztery dodatkowe obrazy, na co dzień schowane w specjalnych szczelinach, widocznych na zdjęciach. Wszystkie te obrazy są zabytkowe i dobrze zachowane. Oprócz MB Częstochowskiej, są obrazy Najświętszego Serca Pana Jezusa, Jezusa w Ogrójcu, św. Wincentego a Paulo i św. Ludwiki de Marillac z Siostrami Miłosierdzia. Obrazy te muszą być dość późne, w każdym razie pochodzić z czasów opieki nad kościołem ss. szarytek, gdyż i Louise de Marillac, i Vincent de Paul to święci szaryccy, założycieli tego zgromadzenia. Jeżeli zaś chodzi o Serce Jezusa, to, choć kult jego i jest starodawny, oficjalna uroczystość kościelna została ustanowiona dopiero w roku 1765, i  to tylko na użytek wewnętrzny zakonu wizytek, zaś dopiero w 1856 roku rozszerzono ją na cały kościół. Kto zatem wie, czy powyższa data nie określa czasu powstania obrazów ołtarzowych w tym kościele najlepiej.
O pewnych porach roku obrazy te są eksponowane, niemniej natrafienie na obraz inny, niż MB Częstochowskiej, jest prawdziwą okazją.

W XIX wieku w kościele (prawdopodobnie w ołtarzu głównym) znajdowały się obrazy św. Teresy, św. Jana od Krzyża (obaj – założyciele zakonu karmelitów bosych) i św. Józefa. Zastanawiającym jest takie "swojskie" podejście do postaci świętych, wszak nie należących do jednego tylko zgromadzenia, lecz do całego Kościoła. Czy oby Ludwika de Marillac była w czymś lepsza od św. Jana od Krzyża? Dlaczego więc należało zastąpić jednego drugą? Podobne zamiany świętych "cudzych" na "swoich" można zrozumieć tylko wówczas jeżeli poprzedni właściciele – siostry karmelitanki – wywieźli byli "swoje" obrazy.






























 W czasie mszy anglikańskiej. Proboszcz parafii św. Emmanuela ks. Robert Campbell

 Rzadko spotykana okazja – w ołtarzu widnieje obraz Jezusa w Ogrójcu








 Piękne zabytkowe tabernakulum













 Zabytkowe relikwiarze


Przedwojenne zdjęcie ołtarza (źródło fenomenwarszawy.blogspot.com).
Pomimo zamienionych miejscami figur na górze, zwraca uwagę forma malowideł nad emporą.
Dziś poprzez częściowe zamalowanie posiadają one nieco inny kształt.

4 komentarze:

  1. "Pojemniki na wota" to de facto relikwiarze :) Warto się wspiąć (?) i zajrzeć do wnętrza - rozliczne i wedle jakiegoś porządku kompozycyjnego ułożone mniejsze i większe partykuły kości. Na każdej partykule naklejona metryczka z imieniem świętego i czasem z określeniem charakteru relikwii.

    Najbliższy topograficznie przykład w kościele Wizytek, tam w predellach nastaw ołtarzowych :)

    A obraz Jezusa w Ogrójcu, jak na moje oko to najwcześniej pierwsza ćwierć XX wieku, najpóźniej zaś lata 60-te XX wieku :)

    Mogę się jednak mylić... dzięki Bogu! ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Mylić co do datacji ;)

    Za resztę ręczę głową ;)

    Autora pozdrawiam, wreszcie znalazłem odpowiedź na pytanie - co to za kościół :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Pozdrawiam kolegę שלמה i dziękuję za komentarz! Hmm, sądziłem, że relikwiarz to miejsce przechowania Hostii, ale że nie jestem specem, mogłem (i nadal mogę) się mylić.

    A co do wspinania się - zaoszczędzę sobie oglądania relikwii z bliska :D
    Grunt, że tam wiszą i przyczyniają się za nami grzesznymi. Nasze życie staje się przez to szczęśliwsze, gdyż cząstki Świętych mają nas w opiece.

    Zastanawiam się tylko, czy te cząstki należą do Świętych karmelickich, czy już szaryckich?

    Jakby ni było: amen.

    OdpowiedzUsuń
  4. To może być nawet pobożny mix ;)

    Różnorodność świętych pociąga za sobą różnorodność specjalizacji, a ta zawsze w cenie, co w przypadku relikwii jest jak najbardziej historycznie uwiarygodnionym stwierdzeniem ;P

    Pozdrowienie, pozdrowienia :)

    OdpowiedzUsuń