Trudno powiedzieć, czy to, co ujrzy światło dzienne, jest tych zabiegów warte. Ale... kto wie, może pod tynkami kryje się druga Kaplica Sykstyńska? Żeby było ciekawiej, na sklepieniu jak na razie nie dokonano żadnych odkryć (te na ścianach w stanie szczątkowym zrobiono już kilka lat temu), a przecież sklepienie w naszym kościele jest historyczne, niezniszczone w czasie ostatniej wojny.
Barokowe malowidła mogą się znajdować również w dolnej przestrzeni kościoła, gdyż, jak wiemy, do połowy XIX wieku empory w kościele nie było. Nie wiem, czy zabiegi konserwatorskie sięgną tak głęboko.
Z całą pewnością pod tynkami znajduje się więcej, niż jedna warstwa malowideł, a więc znane wszystkim obrazy niekoniecznie będą pasować do starożytnego układu, gdyż zostały prawdopodobnie namalowane w całkowicie dowolnych miejscach. Trudno też przewidzieć, jaką koncepcję obiorą konserwatorzy. Czy uznają obecne XIX-wieczne malowidła za dość cenne, by pozostawić je kosztem barokowych fresków, które są pod nimi? Jak wiemy, Warszawa nie jest zbytnio rozpieszczona choćby i XIX-wiecznymi freskami.
Nie ma natomiast wątpliwości co do jednego - nasza świątynia w osobie ks. rektora Jacka Siekierskiego zyskała gospodarza z prawdziwego zdarzenia. Ksiądz Rektor jest znany ze swojej skuteczności u św. Anny. Pozostaje tylko życzyć mu wytrwałości i hojnych datków, gdyż jego główny obiekt - kościół św. Anny - ma cały zespół swoich problemów, bardzo kosztownych i pilnych. W samym tylko naszym kościele pracy jest całkiem sporo - malowidła ścienne w kościele, krypta z jedynym (bodajże) zachowanych pochówkiem królewskim w Warszawie, no i - mam nadzieję - organy, które zdążyły wielokrotnie popsuć się ponownie już w trakcie tej swojej niekończącej się "rekonstrukcji".
Czy zwykli szarzy ludzie dostąpią zaszczytu obejrzenia malowideł po rekonstrukcji?
OdpowiedzUsuńZależy od tego, na ile są szarzy :)
OdpowiedzUsuń